سلام داداشی
ف کر نمی کردم به این زودی بخوانی مرا . نمی دونم تو مرا خوانده ای یا عدو مسبب خیر شده که من قربون اون عدو بشم. اگر هم عدو شده سبب شده، وسیله بوده برای اراده تو.
 این روزها هم حالی داره گلزار شهدای تهران تو مایه های اعتکافهای خلوته ، گوشه و کنار صدایی می یاد ، زمزمه ای حلی ولی چه کنم که این دانشگاه لعنتی که نزدیک مزار شماست اینجا را هم داره از ما می گیره خدایا اینجا را هم بگیرن کجا بریم ، دردو دل کنیم گلزار شهدا داره تبدیل میشه به پاتوق دختر پسرای دانشجوی اونور اتوبان؟!؟....
به دادمون برسید شهدا!
کاش جای این مورجه  بودم که هر روز مسیرش از روی مزار تو می گذرد کاش ...
امروز هم نزاشتی شکایت کنم از اون . مهربون ...
راه نشانم بده.